„ Човекот од сенка“

...Темата, која ќе ја разработиме е веројатно, најдобра, во однос на запознавање на новите навивачи на Арсенал со историјата и со личностите кои придонеле за нејзиното остварување....Па затоа, пред одреден временски период, низ литературата, тргнав да барам низа одговори. Сите оние, кои се навивачи, симпатизери и поддржувачи се добродојдени да прочитаат. Ги канам и младите навивачи на Арсенал, пред да осудуваат да клекнат на колена и да покажат респект за тоа што се вика љубов кон еден тим. Токму таков, еден човек во Арсенал е скоро цел живот. Започнувајќи од најраните години на својот живот, Тој е тука, во Лондон.. Апсолутно цел живот.... Можеби, со текот на годините треба да сме му благодарни на еден Јан Рајт, Тиери Анри, Партик Виеира, Дејвид Симан, Арсен Венгер, Роберт Пирес, Фреди Љунберг, Тони Адамс, но има еден човек кој ретко се споменува, а можеби е човек кој вреди да биде спомнат пред сите овие... Роден 1949 година, на 17 март во Белфаст, Северна Ирска, е човек кој го има мојот огромен почит за се што направил за Арсенал ! Се прашувате сигурно кој е тој... Дами и Господа, ни помалку ни повеќе, Патрик Џејмс Рајс, или на „нашки“ речено, Пет Рајс, помошник менаџер на Арсен Венгер...

... Да, сигурно не сте знаеле, дека Пет Рајс севкупно е во Арсенал, колку што се сите играчи од прв тим заедно, толку овој играч/тренер бил во Арсенал. Да ви појаснам. Во тимот дојде на 15 години, во 1964 година, за две години подоцна да почне да тренира со младинскиот состав во 1966 година. Година дена подоцна, тој го забележува и првиот настап за сениорскиот тим на Арсенал, против Барнли во Лига купот на 5 декември 1967 година. Да ! На 5 декември пред едно 45 години, нашиот помошник менаџер го направи првиот настап за Арсенал, и тоа каков. Со победа, од 2-1 за Арсенал. Рајс играше на позиција на десен бек, сегашната на Сања, и беше доста успешен. Во првите три сезони, тој вкупно забележа само 16 настапи како стартер во Арсенал и притоа пропуштајќи го финалето на Интер Континенталниот Куп, кој Арсенал го освои во 1970-та година, против Андерлехт. Исто така, наредната година, 1968, во септември го забележува и првиот настап за репрезентацијата на Северна Ирска, против Израел. Поради фактот дека на Питер Стореј, му било загарантирано место во првите 11-мина, за Рајс немало место во тимот, како десен бек. Се до сезоната 1970/71. Питер се поместува како последен фудбалер од средниот ред и така се отвора местото за Рајс, кое натаму, љубоморно го чува неколку сезони, притоа освојувајќи титули со Арсенал.

...Истата сезона, 1970/71 Арсенал ја освојува двојната круна во Англија, освојувајќи го и ценетиот во Англија, ФА Куп како и Премир Лигата. Исто така, играше и со сезоната 1972, кога Арсенал повторно стигна до финалето во ФА купот. Исто така остана во клубот и во наредните сезони, со што му беше загарантирано местото во тимот. Понатаму, како поминуваа сезоните, голем број од фудбалереите на Арсенал, си заминуваа, кој поради старост, кој поради нови предизвици. Единствен кој не си замина и остана верен на тмот беше Пет Рајс. Се до таа сезона, 1977/78, кога Рајс, како награда за тоа што е во Арсенал ја доби капитенската трака.. Да, Дами и Господа, човекот со наочари, кој седи до Венгер на секој меч, ни бил капитен. Уверен сум, дека половина од тие кои ќе го читате овој блог, тоа не сте го знаеле. Со Рајс, како капитен, Арсенал го победува Манчестер Јунајтед, во финалето на ФА купот во 1979 година, и Рајс таа година го подига трофејот во своите раце на сред Олд Трафорд. Кога, ќе сакате некогаш да критикувате некој, или да омаловажувате, имајте ги на ум некои работи. Ако тоа сакате или сакавте да го правите во овој случај, имајте на ум дека Рајс, кравал пехар сред Олд Трафорд, каков и да бил. Јас не се сеќавам дека тоа му успеало на некој друг играч на Арсенал, како капитен. Исто така, во 1978 и 1980 ги губи финалињата во ФА Куп, исто така како капитен на екипата. Исто така, тој е еден од тројцата фудбалери кои играле во 5 финалиња на ФА Куп ( 1970/71, 1971/72, 1977/78, 1978/79, 1979/80), заедно со Дејвид Симан и Реј Парлоур. Тој беше водич, капитен на тимот на Арсенал, во 1980 година, кога Арсенал стигна до финалето на Купот на УЕФА, кој Арсенал несреќно го загуби на пенали до Валенсија.

...Оствари преку 50 настапи за репрезентацијата на Северна Ирска, а својот последен го одигра против Англија, на Вембли, во поразот од 5-1 за неговата репрезентација... Рајс, го напушти Арсенал, на 31 годишна возраст, отакако одигра 528 натпревари за тимот на „Топџиите“. Тој, го напушти Арсенал за да премине во тимот на Ватфорд, чиј менаџер беше Грем Тејлор. За Ватфорд одигра далеку помалку од она кое го покажа за нас, каде со 137 настапи, во сезоната 1981/82 го бележи својот најголем успех, промовирајќи го клубот во Англиската Прва Лига, сегашна Премиер Лига. Грем Тејлор, беше задоволен од неговиот транфер, а веројатно тоа се должеше, на тоа дека годините го одминуваа, и поради големото пријателство со Грем. Сигурно, не сте знаеле, дека во моментите кога ја освои и титулата во Втората Лига со Ватфорд, Рајс, беше капитен на тимот. Рајс, прв пат погоди, во сезоната 1982/83 против Евертон, а сезона подоцна во 1984 година, да се повлечи од фудбалот. Сигурен сум дека, барем, кај некои од вас, колку толку после ова, ќе имаат поголема почит кон една од легендите на клубот. Е за него, не можам да кажам некој лош збор. Апсолутно се смена се, во тимот, но, Дами и Господа, Пет Рајс засекогаш остана во Арсенал. Зарем не заслужува поддршка од нас, макар и со пишување на овој блог.. Сигурен сум дека вреди, тоа што го пишувам и барам низ книги, мрежи и сл. ако со тоа знам, дека барем некако, фановите на Арсенал ќе ги направам уште поблиски со клубот...

... Завршувајќи со неговата завидна играчка кариера, благовремено тој ја започнува и тренерската кариера. Рајс, ја заврши кариерата, во 1984 година, и истата година, се приклучи кон Арсенал. Токму заради тоа и ја заврши. Знаеше дека како играч не можеше да се врати во Арсенал на 35 години, но затоа како тренер на младинска категорија, и тоа како. Затоа во 84 се врати на тоа место, каде остана цели 12 години, притоа освојувајќи два ФА купови за млади во 87/88 и 93/94. Овој изгледа бил специјалист за ФА Куп. Шала ! Во септември 1996 година, тој застана на највисокото место во тимот, прв менаџер на Арсенал, по оставката на Стјуарт Хјустон и заминувањето на Брус Риоч. Тој, ја водеше екипата на 3 Премиер Лигашки мечеви, и притоа забележувајќи три победи, и пораз од Борусија Менхен Гладбах во УЕФА купот, од 3-2 на Хајбери. По доаѓањето на Арсен Венгер на менаџерското место во тимот, Пет Рајс, стана негов асистент, и оттогаш играше клучна улога во успесите на тимот, во 90-те и во годините од новиот милениум, притоа освојувајќи ги двојните круни во 97/98, 01/02 и сезоната на непобедливите, во 2003/04. Тој, заедно со Боб Вилсон, учествуваше во освојување на три тројни круни, и како менаџер и како играч. Зарем, треба да се говори повеќе, ако имаме ваква легенда во тимот ?! Пет Рајс, го има мојот голем респект за се што направил во и за Арсенал, ја има почитта од сите други на стадионот и ширум Лондон, а се надевам дека сега ја има и почитта од оние кои ја немаше...

...Пет Рајс претставува една жива фудбалска икона, за Арсенал, во рангот на Тиери Анри... Пет Рајс, можеби, не беше напагач, можеби не даваше голови, но едно е сигурно. Човек, кој толку многу го сака Арсенал, заслужува да има барем еден мал дел во срцата на сите „Топџии“... Го има кај мене...

... Биди ми здрав, жив и долговечен, Пет... Клекнувам на колена и ти оддавам почит за се што направи за нас. Немав никогаш прилика да ти се заблагодарам, но еве, сега Ти благодарам за се што стори за нас...

....Пет Рајс, нашата жива легенда !

Анализа на работата на Венгер, интервјуа, стручни мислења, извадоци од биографијата "The Professor"

... Пред неполн месец, рековме дека ке зборуваме за Арсен Венгер, најуспешниот менаџер во историјата на Арсенал и еден од најуспешните и најдобрите менаџери во Англија и Светот. Сите сме сведоци на фрустрации во последните години, поради тоа што немаме трофеи, освен оној кој 2005 беше освоен во ФА купот... Но многумина се прашуваат дали Арсенал заборавил да освојува трофеи ? Дали Венгер е тој кој не знае да го продолжи она кое го започна ? Дали играњето со млади играчи, е оправдание за немањето успеси ? Хммм...многумина од Вас ќе сакаат да прочитаат одговори за ова. Јас сум убеден во она што го пишувам и знам дека ќе бидам доживотен поддржувач на Арсен Венгер. Во следниот пост, ќе прочитате, некои работи, вистини, принципи за работата на Арсен Венгер... Почнуваме...

... „ Сите веруваа дека порано или подоцна во Англија ќе се пробие некој менаџер надвор од Островот и ќе оствари успех, дотогаш невиден. Арсен Венгер дојде во Арсенал и го оствари токму тоа! Еден редовен состанок на акционерите на Арсенал беше поинаков од другите. Тензијата беше голема, бидејќи клубот штотуку го напушти дотогашниот менаџер Брус Риоч. На дневен ред дојде темата за менаџер на тимот. Откако акционерите се испокараа меѓусебно за тоа кој бил, а кој не бил во право што бил доведен, а потоа и отпуштен Брус Риоч, претседателот Питер Хил-Вуд мирно ја следеше дискусијата. Откако сите се смирија, сите сакаа да знаат кој ќе биде новиот менаџер. Во медиумите, наголемо се шпекулираше дека ќе дојде некој Французин кој моментално работи во Јапонија. Сепак, претседателот на сакаше да го каже името, бидејќи договорот сеуште не бил официјализиран. Рече:„Не би било фер да го откријам името“! Неколку минути подоцна следуваше прашање на еден од акционерите:„За кого не би било фер ?“, а претседателот одговори: „ Па не би било фер за клубот и за Венгер“! И тогаш, громогласна смеа во салата.Тој момент беше Нов почеток на Арсенал. Победникот доаѓа на чело на Арсенал. Неговата мисија започнува...

... Венгер го „проби мразот“ со тоа што стана првиот Француски тренер во историјата кој дошол на чело на еден клуб во Англија. Неговиот прв официјален работен ден беше 30 септември 1996, а првата плата му изнесувала 2 милиони фунти за 3 години, 3 пати помала од онаа која во тој момент ја земал во Јапонија. Уште првиот ден, Венгер го помина со гледање на видеоснимки на натпревари на Арсенал. Посебно внимание обрна на натпреварот со неговата прва љубов, Борусија Менхенгладбах, кој го водеше Пет Рајс. „ Првиот впечаток ми е дека фудбалерите се свесни за тоа што ги чека во Германија и се способни да го совладаат предизвикот. На првиот натпревар немавме среќа, па можеби ќе имаме на вториот. Ќе повторам дека сеуште не сакам да седнам на клупата. Пет повторно ќе го води клубот и ако ме праша за совет јас ќе му помогнам, но сега тој е главен и тој ги носи одлуките“. Чудно е што првиот натпревар кој Арсенал го играше откако дојде Венгер на чело е токму против неговиот поранешен клуб, Борусија Менхенгладбах. Франзуционот, беше тренер на Борусија пред да замине во Јапонија, и овој тим ја играше играта кој тој ја создаде: креативно, со многу додавања и со акцент на брзите контри. Венгер беше пречакан од преполниот олимписки стадион во Минхен со преку 80 000 гледачи. Фасцинантно... Ќе пробам да цитирам еден дел од биогаријата на Дејвид Симан, кој вика : „Во ред, од сега па натаму ќе работиме на мој начин. Јас ќе ви покажам како ќе ги водам тренинзите и како тренираме и очекувам вие да го почитувате тоа и да работиме на мој начин. Кој нема да може да работи така, ќе мора да го напушти тимот. Ќе ви кажам што и како да јадите и како да се грижите за вашето здравје“ - Ова е всушност едноставна верзија на она што се случило. Тој исто така сакал да се тренира и во попладневните часови, но бил одбиен од фудбалерите, бидејќи неговиот авторитет бил на ниско ниво, но затоа ги продолжил утринските тренинзи. После тоа, првотото засилување кое го донесол бил.... Хмммм ? Ќе погодите, ли ? Не ! Тоа бил професионален масер. „ Сакам фудбалерите да имаат долги масажи и да лежат во топла када по тренинзите и натпреварите тоа делува добро на нивните тела, но и психолошки, рече Венгер. Подоцна, 6 месеци по работата, тоа било оправдано. Арсенал станаа најбрзи, кондициски најподготвени, како и најиздржливи во Премиер Лигата. Првата ѕвезда во тимот тогаш Денис Беркамп, но и Дејвид Симан, рекоа: „ Овој човек ми изгледа како доста самоуверен и препотентен. Не верувам дека ќе успееме во неговите замисли“...

... Но, ретко кој веруваше дека веќе во првата целосна сезона како менаџер на Арсенал, Арсен Венгер ќе успее да го трансформира тимот и да ја освои двојната круна, и тоа пред дотогаш најдобриот тим, Манчестер Јунајтед. Првиот пораз на Сер Алекс беше тука... Но, само започнавме... По неверојатниот успех и двојната круна, Арсен Венгер ги освојува симпатиите на сите во Арсенал: од акционерите, преку фудбалерите па се до оние најважните, фановите. Венгер го „бетонира“ своето место на клупата и во историјата на клубот. Ќе пробам да ви цитирам една мисла која е можеби најдоброто нешто до сега. „Некаде околу 11 часот наутро сите акционери беа собрани во Салата за конференции на Хајбери и пред нив имаше една необична слика, кога се во прашање ваквите собири. На бината седум трофеи, Премиер Лигата, ФА купот и Черити Шилд купот, кој Венгер го освои пред почетокот на сезоната, победувајќи го Јунајтед со 3-0 и четири други трофеи од младинските и женските тимови.( Ова беше извадок од неговата биографија) Арсен Венгер во првата сезона на чело на Арсенал освои тројна круна. До ден денес, 20 август 2010, тоа не му успеало на никој во Англија, а верувам и пошироко. Еден од многуте аргументи за кои знаеме е токму тоа. Венгер, секогаш го водел тимот со љубов и срце, и затоа јас навивам за Арсенал. Да, сега сум убеден. Почнам да навивам за Арсенал, заради фудбалот на Венгер, кој игра најдопадлив фудбал на светот. Ако, беше некој друг на чело на Арсенал, не знам дали би навивал за овој тим. Па, кога ќе ме праша некој зошто навивам за Арсенал ?! Јас му одговарам, одма, како од пушка, заради Венгер.

... Полека, но сигурно знаеме што се случувало со текот на годините, подоцна следуваше титула, каде предводник беше Тиери Анри, па се до она кое го нарекуваме историја. Историската сезона, каде завршуваме без пораз и ја освоиме титулата во Премиер Лигата. Така започна и наредната сезона, но доколку не беше Мајк Дин, можеби и така ќе продолжевме. Овој пат, битката ја доби Сер Алекс. Работите тргаат надолу. После осовјување на 3 Премиер Лигашки Титули, после освојување на 3 ФА купа и после освојување на 4 Черити Шилд титули, како и после играње во најголемите финалиња на Лига на Шампиони и Куп на УЕФА, во Арсенал започнува една нова ера. Ера предводена од нови момци, Ера предводена од Венгер, Ера предводена на нов ултра модеред стадион, Ера која се уште трае, и трае... За жал, веќе 5 години безуспешно. Ве воведов во успесите на Венгер, сега одиме во оној дел кој поголем дел од Вас, не го сакаат.. Во време на големи пари и продавање на тимови, Арсенал е единствениот голем клуб, кој не е продаден и кој нема доминантен сопственик, туку е акционерско друштво. Тактиката на Арсен Венгер да доведува млади играчи и од нив да прави ѕвезди успева, бидеќи нивната цена на пазарот моментално е и до 100 пати повисока од она за која се донесени. Од таа генерација на „Непобедливи“ остана само Фабрегас... Точно тој, Францес Фабрегас, кој моментално е прва ѕвезда ви тимот... Капитен... Многумина го обвинуваа Венгер дека Лигата на Шампиони е еден вид на проклетство за Арсенал. Но, Арсенал стигна и дотаму, но за жал ја немаше среќата на Јунајтед кој со голови од 92 и 94 успеа да го освои трофејот. Еве едно интервју со Венгер, направено пред неколку години. Повторно во завршницата од Лигата на Шампионите Арсенал не е меѓу фаворитите. Вашиот коментар за тоа ? Според мене, во Лигата на Шампионите многу ретко се случува фаворитот да триумфира на крајот. Затоа не сме премногу загрижени што не не вбројуваат меѓу најсериозните кандидати за титулата. Реал Мадрид или Јувентус, кој ќе се пласира во четвртфиналето ? Ова е убедливо најнеизвесен дуел. Реал Мадрид игра одлично под водство на Вандерли Луксембурго, но Јуве секогаш игра цврст фудбал. Шансите се 50-50 според мене. Што направи Луксембурго за Реал повторно да победува ? Во Реал Мадирд има огромен број на квалитетни фудбалери. Проблемот беше во тоа што тие ја имаа изгубено самодовербата, а Луксембурго им помогна да ја надминат кризата. Дали е вистина дека имавте понуда да заминете во Реал, неколку пати побогата од онаа во Арсенал, но ја одбивте ? Па видете, сон на секој менаџер е да биде тренер на Реал Мадрид, но не и мој, Јас сум сконцентриран на моите момци и мојот Арсенал и единствено нешто кое може да ме оттргни од тука, е моето здравје.Што е со Арсенал, играте одличен фудбал но никако не успевате да стигнете блиску до трофеј во ЛШ? Навистина не можам да сватам во што е проблемот. Играме одлично во домашното првенство, но кога ќе дојде време за ЛШ, никако не успеваме да се вратиме во нормала. Тогаш многу работи не функционираат како што треба, но сигурен сум дека наредната сезона ке покажеме што знаеме. Можеби наредната сезона, која ќе биде последна сезона за оваа генерација. И така беше. Венгер го исполни ветувањето, но ќе признаете дека среќата не бепа на наша страна на тој меч. Но, тоа е тоа...

...Сето она кое ме натера да го правам овој блог е инспириран пред се од следните два текста напишани за странски весници. Првиот е напишан во октомври 2007 година. Следи..

„Големиот план на Венгер“

Не само што се на чело на Премиер Лигата, Арсенал стана најпрофитабилниот клуб во Англија и втор на планетава, веднаш зад Реал Мадрид. Резултатскиот и финансискиот успех се соединија, Арсенал е рамо до рамо со најголемите во Европа.
Изминативе три години, по крајот на доминацијата на Арсенал во Премиер Лигата, имаше две дијаметрално спротивни мислења за иднината на овој клуб. Во едниот табор беа оние кои не предвидуваа светла иднина, со оглед на големите финансиски задолжувања поради изградбата на новиот стадион и заминувањето на најдобрите фудбалери од година во година. По ззаминувањето на Виеира, Арсенал успеа да остане „на нозе“, но веќе со траснферот на Анри во Барселона и скромниот буџет со кој располага Венгер ова лето, многумина го гледаат крајот на „златната“ ера на клубот од Северен Лондон.

Успешна втората револуција на Венгер – Се случи соссема спротивното- она во кое веруваа само Венгер, раководството на клубот и најверните фанови. Стратегијата на францускиот, „мозокот“ на Арсенал, се покажа исто толку успешна и како стратегијата на раководството на тимот. Сезонава, конечно на дело го гледаме резултатот од трансфер политиката на Венгер, и тоа по втор пат во последнава деценија. Бројот на фудбалери од т.н. „златна“ генерација која освои три премиерлигашки титули, од година во година се намалуваше, а наместо адекватни замени Венгер секое лето носеше млади, недокажани, но според него талентирани играчи. По последната титула во 2004, како што заминуваа Виеира, Љунгберг, Пирес, Кемпбел, па на крајот и Анри, така се градеше новиот и подмладен Арсенал. Младите фудбалери кои Венгер одма „ги фрлаше во оган“ добија драгоцено искуство и оваа сезона конечно го резултираат својот потенцијал. Венгер остана доследен на својот „голем план“, како што го нарекуваше, иако од сите страни доаѓаа критики

Од „лузери“ до победници – Се изгледаше црно за Арсенал, пред само неколку месеци. Најпрво, клубот го напушти Тиери Анри, со што почнаа шпекулациите за конечно заминување на Венгер. Неколку месеци подоцна, долгогодишниот потпреседател Дејвид Дин, поднесе оставка и го напушти клубот, продавајќи ги и своите акции. Дин, заедно со Венгер беа клучните луѓе во револуцијата на клубот од Лондон и заедно ги влечеа сите позначајни потези на трансфер пазарот. Поради изградбата на Емирати стадионот, Венгер имаше ограничен буџет, речиси никаков. Многу нешта насочуваа дека тековната ќе биде последна за Венгер во Арсенал. Но, од стартот на Премиер Лигата, па навака се случи „бум“! Фудбалерите кои Венгер ги „печеше“ минативе три годии конечно се воиграа, а Арсенал не само што се наоѓа на чело на Премиер Лигата, туку го игра и најдопадливиот фудбал во Англија. Како шлаг на тортата дојде и финансискиот извештај за сезоната 2006/07, според кој Арсенал заработил преку 200 милиони фунти. Со тоа, Арсенал стана најпрофитабилен тим во Англија, дури пред Јунајтед, и втор на планетава, зад големиот Реал Мадрид. Тимот на Венгер игра во животна форма, а ако се земе предвид дека му се ветени 80 милиони фунти за засилувања, јасно е дека, иднината на Арсенал е доста светла.

Ризикот се исплатеше – Раководството на клубот го пресмета ризикот од задолжување за изградбата на новиот стадион. Во Англија, најголем дел од заработката доаѓа од т.н. Matchday profit или во превод профит на денот на натпреварот. На секој натпревар одигран на Емирати минатата сезона, клубот заработуваше во просек по 3.1 милиони фунти, што е за преку 100% од она на Хајбери. Тука лежи и основата на рапидното зголемување на заработувачката. Чистиот профит од измината сезона, не сметајќи ги трансферите изнесуваше 51.2 милиони фунти, повеќе дури и од Реал Мадрид, во измината сезона. За Арсенал, оваа сума претставува пораст за 274% (!!!) во однос на мината сезона.

Магијата на Арсен Венгер – Има доста случаи во историјата на фудбалот кога фудбалерите ги менувале своите позиции на теренот, но она што го прави Венгер во изминатите 10 години е чиста фудбалска магија. Тој ја поседува единствената способност да претвори фудбалер од средниот ред во напаѓач или обратно. Последен пример е преместувањето на Џилберто Силва од поофанзивната улога во средниот ред на одбраната. Од друга страна, Емануел Ебуе и Абу Диаби од цвртси бекови, станаа едни од главните оружја во нападот. По заминувањето на Рејес, Фреди и Пирес се овтори доста простор по левата и десната страна во нападот на Арсенал, и Ебуе сега има улога иста како онаа на Кафу од Милан и е дел од секој напад на „топџиите“. Томас Росицки и Александер Хлеб пристигнаа како фудбалери од централниот дел на теренот, но со доаѓањето во Арсенал станаа класични крила, нешто слично како Пирес и Фреди од поодамна. Веќе е познато дека Анри беше крилен играч во Јувентус, но со доагањето во Арсенал стана жива фудбалска икона, постигнувајќи најповеќе голови во историјата на Арсенал. Сето ова зборува и јасно укажува дека покрај неверојтаното чувство за препознавање на млади таленти, Венгер ја има способноста за секој да го најде правилното место во системот на игра и да го материјализира целиот потенцијал на фудбалерот. Со ваков менаџер и продолжување на успешната финансиска работа на раководството, Арсенал е на добар пат да влезе во најтесниот круг на елитни клубови како Манчестер Јунајтед, Барселона, Реал Мадрид.


Ова е вториот „дел“ да го наречам од таа сезона, кога бевме толку блиску, а воедно и толку далеку.. Интервјуто е направено на крајот на 2007 година, кога Арсенал се наоѓаше на чело на табелата... Следи

„Успехот не се купува со пари“

Фактот што Арсенал и по скоро половина година се наоѓа на врвот на Премиер Лигата за нас беше доволно да ви го пренесеме интервјуто со „мозокот“ на тимот, менаџерот Арсен Венгер. Венгер зборува за заминувањето на Анри, Жозе Мурињо, „купувањето“ на титулата со пари, најголемите успеси, очекувањата од новата сезона... Интервјуто е правено од страна на еден од најопопуларните магазини во Велика Британија – Four four two, а најголемиот дел од прашањата кои му се поставени на Венгер, потекнуваат од најголемите фудбалски фанови, а оговорите на една личност како Венгер, се разбира, се интересни...Почнуваме

Дали се сеќавате кој е првиот фудбалски натпревар кој сте го гледале ?

Секако, тоа беше во моето село Дутленхајм(на Француско-Германската граница). Локалниот тим се подготвуваше да игра натпревар, а фудбалерите и тренерот секогаш се собираа во гостилницата на моите родители и таму се дискутираше за тоа кој би бил избран за игра за првиот тим. Значи, уште од тогаш сум имал контакт со тренерска работа. За фудбалот знам од кога знам да одам и тогаш мислев дека е најважна работа во светот. И сега, моето мислење не е многу променето. Мојот прв фудбалски идол беше Пеле. Сите зборуваа за него, а бидејќи не можевме да го гледаме на телевизија, мистеријата околу него беше уште поголема. Подоцна, мој прв идол беше Бекенбауер.

Вие сте паметен и образован човек, па што ве натера да се решите за фудбалот за ваѓа професија, а не нешто друго ?

На училиште работев многу напорно и бев еден од најдобрите ученици. Но, уште тогаш знаев дека ако имам можност да работам со фудбалот, веднаш ќе ја прифатев. Моите родители беа тие што тешко го прифаќаја фактот дека толку напор постветувам на училиштето, а сепак сакам да бидам со фудбалот. Во тоа време, фудбалот не беше профеисја за сериозни луѓе, па ми беше тешко да ги убедам, но сепак успеав да изградам една пристојна кариера.

Каков бевте како фудбалер ? Дали сметате дека бевте добар фудбалер ?

Не бев меѓу најдобрите, не бев интернационалец, но играв на највисоко ниво во Франција, а со Стразбур ја освоивме и Лигата во 1979 година, а јас бев во составот на годината во Франција. Јас секогаш се прашувам каков фудбалер ќе бев доколку го имав условите кои ги имаат денешните фудбалери ?! Не би можел да кажам нешто повеќе за себе, само тоа дека најпрво играв како напаѓач, па фудбалер од средината и на крајот завршив како централен дефанзивец. Би рекол дека бев доста сестран фудбалер.

Дали бевте еден од оние фудбалери што секогаш знаеја дека ќе завршат како тренери и дали уште како фудбалер се обидувавте да го научите „занаетот“ ?

Не би рекол дека планирав да бидам тренер. Едноставно, сакав да останам во фудбалот, но тогаш не знаев колку би бил добар како тренер. Мислам дека клучна улога во мојата успешност имаше периодот кога работев во Стразбур. Некогаш возев и по 600 милји, за да погледам некој фудбалер, ќе дојдам пред самиот почеток на натпреварот кој се игра на дожд, ќе накиснам и веднаш по натпреварот возам уште 600 милји за до дома. Она што ретко кој го знае е дека јас во Стразбур бев тренер, скаут, физиотерапевт, капитен... Тоа беше фантастична тренерска едукација.

Дали Вие, Свен, Мурињо, Сер Алекс... имате предност пред останатите менаџери со тоа што не сте биле познати фудбалери ?

Сигурно, бидејќи доколку сте фрустрирани од играчката кариера, би имале поголеми мотиви да се докажете како тренер. Јас, лично, сметам дека не бев доволно ценет како фудбалер, па секогаш ми било страв дека ке останам заборавен и тоа ме натерало да работам понапорно како менаџер.

Дали ви пречеше тоа што кога дојдовте во Англија, и покрај вашите предходни успеси, никој не знаеше кој е Арсен Венгер. Тогаш во медиумите имаше наслови како „Арсен, кој ?!?!“ ?

Јас не бев изненаден од тоа што јавноста не знаеше кој сум, но навистина непријатно се изненадив што многу луѓе во фудбалот не го знае тоа. Па, јас го однесов Монако до финалето на Купот на победниците на куповите 1992, а претходно ја освоив титулата во Франција и на три пати триумфирав во купот на Франција. Сепак, морам да кажам дека и во некоја мерка тоа и ми годеше, бидејќи очекувањата од мене беа помали.

Низ кариерата се докажавте како брилијантен во подобрувањето на индивидуалните способности на фудбалерите. Што точно правите со фудбалеирте? Дали е доволно само да ги ставите на нова позиција?

Јас верувам дека еден фудбалер може да се развие правилно и да го постигне максимумот е само доколку игра на својата вистинска позиција. Затоа, ги анализирам сите фудбалери психолошки и психофизички, ги анализирам сите добри и лоши страни и на крај одлучувам на која позиција би играле најдобро. Им давам шанса на таа позиција и многу често сум во право – фудбалерите се подобруваат. Нема некоја посебна тајна. Верувам дека сум имал голема улога во промената на кариерите на многу фудбалери и горд сум што покрај мене се развиле фудбалери како Турам, Пети, Виеира и Анри. Сепак, најмногу се гордеам со она што го направив со Жорж Веа. Кога Веа дојде од Африка во Монако, сите ми се смееа, мене и на него. Но, неколку години подоцна, тој беше прогласен за најдобар фудбалер на планетава. Тогаш, никој не се смееше. Во оваа работа треба да бидете психолошки зрел, и да почекате некоја година, за да ги берете плодовите.


Позната е вашата голема успешност на трансфер-пазарот, но дали има некои фудбалери кои сте имале можност да ги купите, но не сте ја искористиле, а подоцна станале големи играчи ?

Секако, сите правиме грешки. Најмногу се каам што сум го пропуштил Клод Макелеле и Самуел Ето, но сум пропуштил и многу други кои подоцна изградиле соодвтена кариера како Фабрис Муамба, Стив Сидвел и Себастијан Ларсон. Сепак, во дадениот момент сум одлучил дека тие фудбалери нема да му помогнат на тимот и сум донел одлука да не ги купам.

Кој фудбалер од Премиер лигата најмногу би сакале да го имате во Арсенал во моментов ?

Во текот на мојата кариера има многумина кои сум ги посакувал, но не сме можеле да ги доевдеме,а а баш во моментов можам да кажам дека сум презадоволен од тимот кој го имам. Сега сме на чело од табелата и апсолутно ниту еден фудбалер не ни треба, ниту од ПЛ, ниту од некое друго место.

Според тебе, кој е најголемиот успех со Арсенал? Дали имате уште нешто што сакате да постигнете ?

Најмногу сакам кога не губиме натпревари. Па би рекол дека најдраго постигнување ми е сезоната 2003/04 кога не загубивме ниту еден натпревар. Огромно е задоволството кога цела сезона нема да доживеете пораз без разлика на натпреварите кои ги одигравме. Одиме да играме против Њукасал, во октомври, во Портсмут во ноември, сакам да дадам само пример, играте во некоја мрачна, врнежлива ноќ и се што се случува оди против вас. И покрај тоа, вие не го губите натпреварот. Тоа е прекрасно, моќно чувство.

Вие секогаш преферирате напаѓачки фудбал и ги критикувате тимовите кои се ориентираат на бранење на резултатот. Зашто тогаш игравте крајно дефанзивно против Манчестер Јунајтед во финалето на ФА купот ?

Не би рекол дека игравме дефанзивно. Манчестер едноставно доминираше над нас во тој натпревар. Беа повеќе гладни за победа, а моите фудбалери како да не сакаа да го освојат трофејот. Игравме и без Тиери Анри и тоа беше единствената можна формација, која можев да ја извадам на теренот. Сепак, фудбалот е таков, што и покрај лошиот ден што го имавме, успеавме на крајот да победиме. Не ми се веруваше. Бев пресреќен.

Дали мислите дека требаше да ги продадете Анри и Виеира една година порано. Сите велат дека е грешка, бидејќи така ќе заработевте повеќе пари...

Не се сложувам дека не заработивме на Виеира. Јас мислам дека добивме одлична понуда од Јувентус. Во тоа време, Виера имапе 29 години, веќе 9 години играше за Арсенал, а од Јувентус му понудија 5 годишен договор. Ние не можевме да парираме на таквата понуда. Што се однесува до Анри, ние се преселивме на новиот стадион и едноставно не знаевме дали ке го наполниме. Ќе беше многу лош сигнал доколку при преселбата на еден нов, поголем и супер-модерен стадион го продадевме нашиот најдобар фудбалер и капитен. Следната година тој ме замоли да го пуштам и јас се согласив. Не можете да се обидувате да задржите фудбалер што веќе 8 години играл во тимот. Да се вратам на суштината на прашањето, главната причина поради која не ги продадовме е тоа што во тој период набрзина заминаа многу влијателни фудбалери како Пирес, Беркамп, Кембел и Кол и моравме да задржиме некој со поголемо искуство.

Дали кога еден менаџер има неограничено многу пари за купување фудбалери, тоа ја уништува играта ? Дали со пари може да се купи успехот ?

Многумина велат дека тоа ја девалвира работата на менаџерот, но јас не се сложувам со тоа – парите можат само да ви ја олеснат работата. Доаѓањето на Роман Абрамович во Челзи јас го гледам како спасување на тимот. Тие беа блиску до банкрот и му се пишуваше истата судбина како на Нотинген, Милвол, Њукасал... И додека тренер беше Раниери, Челзи имаа одличен тим, создаден преку ноќ со помош на парите, но не успеаа да ја освојат титулата. Генерално, мислам дека успехот не може да се купи со пари. Парите помагаат, но морате да бидете добар менаџер и да изградите добар тим за да дојдете до титули.

Искрено, дали пред старот на сезоната очекувавте Арсенал на средината од декември да се наоѓа на чело на табелата ?

Очекував да стартуваме добро, бидејќи чувствував дека овој тим е подготвен. Знаев дека начинот на кој ќе стартуваме ќе биде многу важен, бидејќи ќе влијае доста на самодовербата кај фудбалерите откако не бевме премногу убедливи минатата сезона. Почуствував како фудбалерите да сакаат да се одмаздат на сите за тоа што не ни одеше добро минатата сезона, но да бидам искрен, не знаев колку навистина сме добри. Ниту сега навистина не знам колку е добар овој тим, ќе мора да почекаме да дојде мај и да видиме на кое место ќе завршиме на табелата.

Дали ви олесна што Жозе Мурињо го напушти Челзи, а со тоа и Премиер Лигата ?

Тоа беше огромно изненадување за мене. Се случи само по првиот лош период за тимот, откако тој е дојден во Челзи, а јас мислам со тоа што го стори за овој тим не смееше да си замине. Сепак, јас не ги знаам околностите под кои тој замина. На крај, да одговорам, не ми олесна. Јас сакам конкуренција и мислам дека сезоната ќе беше поинтересна доколу Мурињо останеше.

За крај, Сеп Блатер имаше предлог за воведување квоти за домашни фудбалери во тимовите т.е ограничување на бројот на странците...

Тоа се глупости ! Ѓубре ! Се изнервирав само што се спомнува една таква работа и секогаш ќе се борам фанатично против ваквите идеи.Убавината на спортот, а со тоа и на фудбалот е што победува тој што е најдобар. Единствен критериум мора само да биде квалитетот на спортистот, а не неговата боја на кожата, националност или релиигја. Јас знам дека додека јас сум тренер секогаш ќе играат само најдобрите. Можеш да бидеш син на претседателот, но ако не те бива, нема да играш за Арсенал.


...Во наредниот дел ќе го прочитате еден текст, пресвртницата во таа сезона, направен од еден еминантен новинар, Jeonn Sparkinng, вработен во „Сан“. Можеби, ќе звучи грубо, но еве, и тоа е тука. Насловот на текстот беше:

„Венгер мора да ја смени филозофијата“.


Арсенал се разбуди по преживеаниот кошмар. Остана без место во полуфиналето на ЛШ, а од пред два дена веќе не е ниту во конкуренција за шампионската титула во Премиер Лигата. Тимот нема потреба да го менува менаџерот, но затоа менаџерот мора да ја меснува својата филозофија на игра и однос кон ангажманот на новите имиња. Можеби ќе звучи како охрабрување за Венгер и неговите соработници да трошат повеќе пари од вообичаеното, но евидентно е дека (не)квалитетот на клупата и неискуството му пресудија и оваа година. Факт е дека купува ефтино, но реално, минува и со ефтини резултати.

„Дали Венгер е подготвен за промена на методите“? Ако „бандата“ млади таленти на Венгер сакаат да се борат за трофеите, евидентно е дека мора да се чека малку да „подпораснат“. Ако Венгер не сака под притисок заради уште една сезона без титула да си го сврте гневот на фановите врз себе, мора малку порацинонално да мисли на она што му се случува на тимот. Ставот на сите аналитичари е дека оваа гоида Арсенал остана потенок за по еден класа фудбалер во секоја линија на теренот. Но се поставува прашање, дали Венгер ќе ги промени методите кои досега во најголемиот дел од неговата кариера му носеа успеси ? Прашање е што уште му недостасува на тимот, за оваа година да остане без ниту еден трофеј. Сеск Фабрегас, Емануел Адебајор, Гаел Клиши и Метју Фламини беа лидери на тимот цела сезона. Играа типичен фудбал од школата на Венгер, но за само 5 минути останаа без улогата на конкурент за титула во премиер друптвото. Колку и да се оспоруваат некои нешта во стилот на Венгер, сега за сега, не смее да се помисли дека „топџиите“ ќе се откажат од неговите услуги. Управата едвај се избори да добие „амин“ од Франзуцинот дека останува на Емиратите, па сега и по ваков неуспех нема да придонесе за раководството да го смени ставот. Раководството би добило „колективен инфаркт“ само и при помислата дека Венгер може да си замине. За отказ, не може да стане ни збор. Фановите го обожаваат, но таква беше и ситуацијата и со многу друго менаџери, се додека не го надвисна незадоволството од лошите резултати во сезоните наназад. Своевремено и Улие беше обожуван од фановите на Ливерпул, но замина откако премиерлигашката титула стана „недобитна комбинација“ за „црвените“.

„ Местото на клупата „зацементирано“ “? Уште во февруари извршниот директор Кит Еделман потврди дека Венгер уште осум години ќе остане да работи на Емиратите. И самиот Еделман истакна дека нема никакви проблеми во работата на Венгер, а клубот, во моментов не гледа поголем стручњак од него. За Французинот секогаш ќе има место и во управата на „топџиите“. Ако реши да заврши со тренерската кариера Еделман му вети место во Бордот на директори на Арсенал.

Недостасуваат искусни ѕверки“„ Венгер се гордее со изградувањето на играчите. Тоа е јасно. Оние младите кои се ангажираат скоро без пари, а кои денеска вредат милиони фунти. Сепак, тенкиот состав кој го имаше оваа година, не не убедива дека го направи вистинскиот избор на стартот на сезоната. Ваква грешка едноставно не смее да се повтори и овој летен трансфер период во кој мора да „брцне“ во џебот и да извади некоја милионска понуда за вистинска фудбалска ѕвезда која ќе ја врати големината и сигурноста на „топџиите“.

„Не сум идеалист, сакам да осовјувам трофеи, а сега сум тажен“ Венгер призна дека ја загуби трката со Јунајтед и Челзи, кои се чини имаат недостижна предност пред нив. „Успехот и неуспехот беа блиску оваа сезона. Ќе мора да се помириме со фактот дека остануваме без трофеј. Тешко е да му се погледне на неуспехот во очи, особено затоа што разликата меѓу нас, Јунајтед и Челзи не е голема. Не успеавме, а сметам дека покажавме неверојатни настапи“ - рече Венгер по поразот од Јунајтед на Олд Трафорд. За да ја прикажеме состојбата онака како што била тогаш, еве еден податок. Во првите 26 средби на Арсенал 19 победи, 6 нерешени, 1 пораз. Во последните 8 средби, 1 победа, 5 нерешени, 2 порази. Интервјуто е направено на 15.април.2008.

Еве, грубо земено, дел од тоа што значи Венгер за Арсенал и она што Арсенал значи за Венгер... Во првиот дел, можевте да прочитате извадоци од неговата биографија, понатаму следуваше интервју за Лигата на Шампионите, и за неговиот „Голем план“. Интервјуто кое даде доста одговори е водено од страна на Four four two магазинот и на крајот следуваше текстот напишан од Сан. Се на се, сакав да кажам за неговото доагање, притисокот, успехот, водењето на ѕвезди, стадионот, заминувањето на легендите и правењето на Арсенал во еден од најдобрите и финансиски најстабилни со светот. Исто така, видовме текст и интервју за сезоната 2007/08 кога Арсенал ја доживеа таа пресвртница и ја загуби титулата на крајот од сезоната. Нешто слично се случуваше и лани во 2009/10. За таа сезона, можете да прочитате подолу (пост за јули, 2010), додека за 2008/09, не игравме кој знае каква улога во шампионската трка во ПЛ. Исто така, го направивме и интервјуто каде вика дека ЛШ е само момент и дека фаворитот не мора да значи дека ке успее да ја освои. Наредната сезона, токму тоа и го докажавме, играјки во финалето.

Целиот пост е за оние кои не ја знаат од почеток работата на Венгер, а за жал, имаме се повеќе и повеќе такви, во младите генерации. Инспириран од нив овој пост е завршен. Сите информации се во моја сопственост и стојам зад нив.


... На барање на неколку членови кои ми пишаа емаил, и кои сакаат да ја прочитаат Биографијата на Венгер, во наредниот блог, оди и тоа.... Дотогаш, некои интересни работи ке бидат откриени за оние кои не знаеле, што значи Венгер и Арсенал... Се надевам дека и тој блог ќе биде во овој месец....До тогаш, уживајте

Биографија, Ешли Кол, My Defence

1 дел: ПРЕДАДЕН ОД КЛУБОТ КОЈ ГО САКАВ

Ешли Кол открива како прекршено ветување и еден телефонски повик водеа до негово заминување од Арсенал

ОВА е првиот од двата дела со најинтересните и најконтрверзните извадоци од книгата на Ешли Кол: My defence која излезе во продажба на крајот на септември 2006 година. Извадоците предизвикаа бурни рекации во јавноста во Англија, бидејќи откриваат многу, досега неразјаснети работи во фудбалскиот свет на Премиер Лигата

„Смешна“ понуда

... „Моето срце и душа беа врзани за Арсенал. Во ниту еден момент не помислив дека би можел да го напуштам единствениот тим во Англија, кој го САКАМ. Тоа беше се до сезоната 2004/05. „

Се започна додека лежев на сонцето во хотелот во кој со репрезентацијата на Англија се подготвуваме да заминеме на Европското првенство во Португалија, кога некој ми довикна: „Ешли!“. Го видов Г-дин Дин ( за оние „новите“ Дејвид Дин, поранешен извршен директор на Арсенал) кој ми соопшти дека не заработувам доволно и дека мојата плата во Арсенал ќе биде покачена. Насмевката на моето лице му кажуваше се, но тонот со кој тој го продолжи разговорот ја избриша таа насмевка. Тој зборуваше како да ми прави огромна услуга и ми зборуваше како што би му зборувал на некое 16-годишно момче од младите категории.

Она што тој ми го понуди беше покачување за 10.000 фунти неделно, што значеше дека јас ке заработувам 25.000 фунти – огромни пари! Но, кога ќе се земат во предвид неговата проценка на мојата вредност на 20 000 000 фунти и платите на останатите фудбалери на Арсенал кои беа околу 85.000 – 100.000 фунти неделно, неговата понуда беше смешна. Тоа беше првата шлаканица, од Арсенал.

Уште пред нерешениот резултат со Челзи од 2-2 на Хајбери во декември, 2004 јас му соопштив на мојот агент дека сакам нов договор. Јас го САКАВ Арсенал и не можев да се замислам себеси во дресот на некој друг клуб. Реков: „Понудете ми 60.000 неделно, бидејќи тоа јас го заслужувам и ќе бидам среќен со таа понуда“.

Пазарење за „ситни“ пари

Следното што го знам беше дека на 20 декември, мојот агент Џонатан(Барнет), ми се јави на телефон и ми соопшти: „Ешли, само што имав состанок со Г-дин Дин и тој се согласи за 60 000 фунти. Имаме договор“. Бев најсреќниот човек на мојот свет. Но, како што подоцна испадна, бордот на директори на Арсенал имал состанок на кој било одлучено дека максималната плата ќе ми биде 55 000 фунти неделно. Не ми се веруваше. Тие повеќе се грижеа да заштедат по 5 000 фунти, неделно.

Возев со мојот автомобил на пат до куќата на мојата мајка кога добив повик на мобилниот телефон. Тој телефонски повик го промени се она што дотогаш со чувствував за Арсенал. „Ешли! Ме слушаш ли? Тука сум во канцеларијата на Г-дин Дин(сите фудбалери мораа да му се обраќаат со Г-дин Дин) и тој ми вели дека можат да ти понудат најмногу 55 000 фунти неделно. Среќен ли си со таа понуда?“. Кога го слушав Џонатан како ја изговара таа сума, од 55 000 фунти, за малку ќе излетав од патот со мојот автомобил. „Тој не прави будали, Џонатан!“ - му се развикав на мојот агент. Бев крајно нервозен. Арогантниот Дин, одлучил така. Не ми се веруваше што слушнав. Оттогаш, па натаму сите мои врски со Арсенал почнаа да се распаѓаат.

Следниот месец се сретнав со Дејвид Дин во неговиот дом, кој се наоѓаше на само 10 минути возење од мојот дом. Тогаш му објаснив колку сум разочаран од бордот на директори на Арсенал, кој тој го предводи, и го прашав дали некој има нешто против моето останување во Арсенал. Само така можев да го објаснам „ситничарењето“ на Арсенал за само 5 илјади фунти. „ Се чувствувам предаден и разочаран од клубот за кој го давав моето срце изминативе години“. Му кажав дека сум сакал да потпишам нов договор, но целата ситуација ме направила нервозен и збунет. Една недела подоцна, добив повик од Џонатан кој ме праша: „Дали си му рекол на Дин дека сакаш да потпишеш нов договор?“ - тогаш сфатив дека директорот ги извртел моите зборови. Иако многумина мислеа дека моите односи со бордот на директори се влошија поради скандалот со Челзи, тоа не е така. Односите се влошија поради тоа што не сакаа да ги исполнат моите барања во врска со новиот договор, кој тие самите го понудија...

Лош третман

... „Два дена пред да бидам официјално сослушуван во врска со скандалот со Челзи, Арсенал играше против Болтон на гости во рамките на ФА купот. Јас бев на клупата за резерви и тоа беше еден вид казна, што не сакам да го потпишувам новиот договор, иако врз одлуките на „Шефот“(Арсен Венгер) никој немаше влијание, и тој ми рече само дека треба да мирувам поради повредата. Тогаш, човекот кој најмалку сакав да го видам беше Дејвид Дин кој по секој натпревар доаѓаше во соблекувалната. Така беше и по овој натпревар. „Дали си добро, Ешли?“ - ме праша, а јас одговорив викајќи: „Не! Не сум добро, Г-дине Дин! Дали ви изгледам добро?!“ Неверојатен беше погледот на Стјуарт Тејлор (помошник тренер) кога виде како му се развикав на вториот човек во клубот. Деновите на пријателство меѓу мене и Дин беа завршени. Со него би се поздравил само кога тој прв би ми ја подал раката.

Во текот на летото мојот агент дојде до компромис со клубот. Јас ја добив платата од 60 000 фунти неделно, но договорот беше само на една година. Јас побарав договор на 6 години, за доброто на клубот, но тие ми понудија само една година. Една година, од клубот кој го сакав. За ситуацијата да биде уште полоша, јас бев надвор од тимот речиси цела година. Бев изненаден кога медицинскиот тим реши моето враќање на теренот да биде уште на 14 јануари против Миделзброу. Едвај можев да трчам и воопшто не тренирав со топка. Сепак, бев на теренот и заработив нова повреда која ме оддалечи од теренот нови 6 недели. Таа повреда и еден бизарен разговор подоцна, беа решавачки за мојата иднина во Арсенал.

...Само што завршив со тренингот кога Тони (Тони Колберт, кондицискиот тренер) ме праша дали се чувствувам добро. Јас му одговорив потврдно, бидејќи се чувствував одлично во моментот. Но, овие болки во препоните беа такви: една минута не чувствуваш ништо, подоцна чувствуваш огромна болка. Веднаш појдов кај Гери Левин (тимскиот лекар) и му кажав дека чувствувам болки. Во тој момент, Тони влезе со соблекувалната и се развика: „Зошто не ми кажа дека те боли кога те прашав? Рече дека си во ред пред само неколку минути“ - гледајќи ме со поглед на професор кој прекорува дете кое избегало од часови. „Што очекуваш од мене, кога ми велиш дека си во ред, а минута подоцна доаѓаш тука, покосен, како од куршум погоден ?“ Биди искрен со мене:„ Дали се преправаш дека те боли повеќе, само за да бидеш свеж за Светското првенство?“ - ме праша Тони. Не одговорив ништо. Се повлеков. Ме повреди. Ова беше клучниот момент. Последната капка која ја прели чашата. Кога ги размислив неговите зборови, му се развикав:„ Што?! Јас треба да играм за Арсенал за да одам на Светското првенство и зошто би лажел дека сум повреден? Колку помалку играм, толку помали се шансите за да одам за Германија (земја домаќин на СП). Длабоко ме повреди, Тони“.

Последниот натпревар

Тони беше само уште еден човек во тимот кој се сомневаше во мојата лојалност кон тимот. Имав директор и подпретседател кој не ме сакаше, фанови кои не веруваа во мојата верност кон клубот, соблекувална во која ја немаше добрата атмосфера и сега еден од тренерите се сомневаше во мојата професионалност. Не знам зошто се измачував себеси кога беше јасно, јас немав иднина во Арсенал.

„Последниот натпревар на Арсенал на Хајбери на 7 мај беше емоционален за клубот. Не ми се веруваше дека тоа всушност ќе биде мојот последен натпревар во дресот на Арсенал. За мене веќе немаше место во клубот и јас тоа го знаев. Тоа уште го знаеа, Шерил (сопруга, поп ѕвезда) и мајка ми. Моите најголеми стравови се потврдија на крајот на натпреварот, кога јас, Тиери(Анри) и Боби(Роберт Пирес) стоевме на центарот на игралиштето, и откако заврши натпреварот нивните имиња беа извикувани и опеани од навивачите и овации од самото гледалиште. Како што песните за нив престануваа, останавме уште малку за фановите да ме поздрават и мене. Немаше ништо. Тишина. „Не ме сакаат мене“ - му реков, со солзи во очите, на капитенот, и продолживме во соблекувалната, прегрнувајќи ме заедно со Боби. Таа вечер излегов во клубот Ембаси, но за разлика од претходните години, со мене немаше ниту еден фудбалер на Арсенал. Наместо крајот на сезоната да го прославувам со моите соиграчи, со мене немаше ниту еден фудбалер од Арсенал. Подоцна го најдов Џон Тери, Демиен Даф, Карлтон Кол и Џо Кол, и со нив го прославував завршувањето на сезоната, со мојот тим, со Арсенал. Мој, до тогаш...


2. дел. :СЛУЧАЈНА СРЕДБА КОЈА СЕ ПРЕТВОРИ ВО „ТАЕН“ СОСТАНОК


Во вториот извадок од својата книга, Ешли Кол, ги открива деталите од најмиестериозниот состанок во историјата на Премиер Лигата и внатрешните проблеми во Арсенал.

Кога од денеша перспектива гледам на работите едноставно не ми се верува како една случајна средба со Мурињо ми го смени целиот живот. За само неколку дена од херој на Арсенал, станав мета на обвиненија на ФА и критики на медиумите. Фановите преку ноќ престанаа да го пеат моето име. Се што тогаш беше мојот живот заврши као некој да го „пресекол кабелот“. Јас, станав предавникот Ешли Кол – Јуда од Хајбери.

Мистериозниот состанок

Добро се сеќавам на тој ден. Отидов да се видам со Џонатан Барнет(мојот агент) во неговата канцеларија. Влеговме во едно Бенлти и Џонатан, му ја кажа на шоферот нашата дестинација: Ројал Парк Хотел(хотел во кој Лејди Смит, има акции, една од акционерите на Арсенал). Кога пристигнавме во хотелот влеговме во Green Room, соба наменета за состаноци. Таму не пречека Пини Захави, кој седеше сам. Со него имавме договорено разговор. Разговаравме околу 20 минути кога Пини, погледна во часовникот и рече: „Готово е! Време е за мојот следен состанок“. Тој стана за да се поздрави со нас и тогаш се отвори вратата и во собата влезе Хозе Мурињо и Питер Кенион(првиот, менаџер на Челзи, а вториот, директор на Челзи). Нашето заминување траеше околу 15 минути, мал разговор помеѓу сите нас во собата. Јас не видов ништо лошо во тоа. Мурињо седна на чело на масата и првото што јас го кажав беа пофални зборови за играта на Челзи. Тој, рече: „Да, играме добро, но планираме да се засилиме со уште двајца фудбалери: еден од средниот ред и еден лев бек“ - одговори Мурињо. Тога Пини, дофрли:„Па седиме со најдобриот лев бек на светот“, на што Мурињо со огромна насмевка, дофрли:„ Апсолутно е така. Се согласувам“.

Зборувавме општо за фудбалот и Мурињо ме праша за мојот живот во Арсенал: дали сум среќен во мојот клуб. Тоа беше сосема нормално прашање кое ми го поставуваат многу новинари, роднини и пријатели. Јас одговорив искрено, дека вооптшо не сум среќен, но тоа е долга приказна и немам доволно време да раскажувам. Тој ме запраша дали не сум задоволен од Арсен Венгер. „ Не! Мојот тренер е феноменален и никогаш сум немал проблем со него. Моите проблеми се други луѓе во клубот“ - му одговорив. Почуствував дека сакаше да ме праша нешто кога мојот агент, Џонатан, викна да си одиме и го прекина разговорот. „Време е да заминеме. Господа, ни беше мило што поразговаравме.“ Можам да ви кажам дека тоа беше се што се случи во тие 20-тина минути. Никогаш на разговорот не се спомна трансфер, бројки, суми или евентуални идни состаноци. Имам 3 сведоци за тоа.

Обвинет!

До следниот викенд, јас бев во центарот на вниманиет на јавноста и во центарот на судирот меѓу Челзи и Арсенал. Некој дознал за нашиот „состанок“ и оддеднаш јас и Челзи бевме обвинети за прекршување на правилата на Премиер Лигата. Ако Челзи, беа прогласени за виновни, имаше шанси дури да им одземат бодови во шампионатот и тоа беше единственото нешто што го интересираше Арсенал. Во мојот проблем, тие видоа шанса да го намалат водството на Челзи, во ПЛ. Венгер беше единствениот кој дојде и ме праша како се чувствувам, после се. Никој друг. Апсолутно никој. На големо се шпекулираше дека Челзи ќе бидат обвнинети од ФА, пред се заради блиските односи на Дин со ФА, но во ниту еден момент, не помислив дека јас како фудбалер би можел да се соочам со обвинение. На 23 март 2005, ФА објави дека и јас сум обвинет за прекршување на правилото К5 – приод на фудбалер кон друг клуб без дозвола на мојот матичен клуб. И Челзи беше обвинет. Во ФА не можеле да се одлучат која страна била виновна, и затоа најдоа соломонско решение, и двете страни.

Судењето

Сослушувањето беше на 17 мај, пет дена пред финалето на ФА купот против Манчестер Јунајтед. Прв сведок во име на Арсенал, беше Дејвид Дин. Во желбата да изнуди што поголема казна за Челзи тој беше неверојатно збунет и дури изјави дека случката во хотелот толку многу влијаела на атмосферата на тимот што клубот ја завршил серијата од 49 натпревари без пораз.Тоа беше апсурдно, бидејки ние ја прекинавме серијата 3 месеци пред да се случи средбата. Жозе Мурињо беше следниот што сведочеше. Од тактичка, гледна точка тој беше феноменален. Зборуваше за мене и мојот агент, и за тоа дека не сме среќни во Арсенал. Тој кажа дека јас сум незадоволен со договорот и начинот на кој се водат преговорите за нов. Сепак, Мурињо претера кога излажа дека не сум задоволен од својот менаџер(Арсен Венгер). Мурињо лажно сведочеше дека јас сум му кажал дека сум незадоволен од односот на Венгер со фудбалерите од Франција. По Мурињо на ред беше Питер Кенион, кој кажа дека состанокот всушност бил договорен, но ние сме го побарале преку нивниот агент Пини Захави. Неговото сведочење не беше уверливо.

Последен сведочев јас самиот. Уште на почетокот изјавив дека се што беше кажано предходно е „ѓубре“ и ја раскажав вистинската приказна од почеток до крај. По моето сведочење, беше објавено дека Арсен Венгер нема да сведочи, одлука кој ми ја кажа тој самиот, за да не влијае врз атмосферата на тимот во пресрет на едно финале. Тоа е она кое одлучи. На моја страна бев самиот јас и конфузните изјави на Дејвид Дин. Во тој момент знев дека нема шанса да бидам прогласен за невин.

Виновен!

Пресудата пристигна: сите се виновни! Тоа беше очекувано. Сепак, пресудата, беше во најмала рака смешна. Тие не ми веруваа мене. Всушност, не веруваа на никој во таа соба. Едноставно, заклучија дека состанок постоел! Понатаму, пресудата беше заснована на нивни претпоставки. Не можам да ги обвнинам. Јас и сите кои бевме во собата на таа средба знаеме што беше, а што не беше речено, но сите оние кои слушнале дека средбата постоела, само претпоставиле што се случило. Челзи беше казнет само парично, околу 300 000 фунти и желбата на Арсенал за намалување на бодови не се исполни. Мене ме казнија со 100 000 фунти плус трошоците за судењето, но она кое најмногу ме болеше беше фактот што на Хајбери секогаш ќе бидам запаметен како фудбалер кој му го сврти грбот на Аренал за да му се понуди на Челзи и Жозе Мурињо. Јас точно знам што се случи на таа 20 минутна средба, и таму апсолутно немаше прекуршување на никакви правила.

Нетпреливост и лоша атмосфера

Од денешна перспектива, како фудбалер на Челзи можам да говорам за проблемите на Арсенал во јавноста. Ние загубивме 11 натпревари мината сезона, а јас скоро цела сезона бев надвор. Проблемот беше во тоа што во Арсенал имаше премногу себични фудбалери кои играат за себе и премногу млади играчи кои прават „ученички“ грешки. Освен тоа, во тимот владее катастрофална атмосфера. Секој се кара со секого. Премногу фудбалери ги сфаќаат критиките премногу лично и се лутат. Се случувало некои фудбалери да не ми прозборат со денови, само за тоа што сум им дал некој пријателски и добронамерен совет. Бев запрепастен кога го видов однесувањето на Сендерос со Мартин Кион. Една легенда на клубот му пријде и го посоветува да биде похрабар во дуел-играта, а Сендерос само арогантно го погледна и му го сврте грбот! Робин Ван Перси бил скаран со Фреди Љунберг со месеци, а ние го откривме тоа дури кон крајот на изминатата сезона. Не би сакал да откривам повеќе за начинот на „пријателство“ меѓу Коло(Туре) и Емануел (Ебуе). Исто такво „пријателство“ имаа и Рејес и Фабрегас.

Последните неколку месеци во Арсенал беа вистински кошмар и јас сум среќен во Челзи. Фановите можеби ме мразат, но совеста ми е чиста и клубот Арсенал е тој кој е најзаслужен за моето заминување во Челзи.


Тука завршуваат извадоците од неговата биограифја. Можеби, некои ке го замразат уште повеќе, некои ке сменат мислење, а некои ке останат неутрални... Како и да е, да разјасниме, после ова, скоро се се смени во Арсенал... Година подоцна, се најде виновникот и Дејвид Дин си замина од Арсенал... Можеби токму овој дуел на Дин и Кол, беше моментот кој одлучи Дин да си замине од клубот.... Дури сега ми се разјаснети многу нешта, и многу други зборови кои ги кажува самиот Венгер во неговата биографија... Кога ке поврзам многу нешта, можам да увидам, дека Кол е само жртва на раководството на Арсенал, но тоа не го намалува и неговиот дел во приказната... Ако тој ми беше досега најомразен играч поради неговиот трансфер, сменувам мислење за него, тоа е дефинитивно... Туре и Адебајор посебно, направија уште пострашни трансфери... Уште еден факт е дека во биогарфиите на Венгер и Мурињо и двата, не ги негираат овие факти изнесени во биографијата на Кол.... Како и да е, Кол е веќе историја и играч на наш најголем конкурент и каков таков ќе го добива и третманот... Играч од противнички тим..


Поздрав од мене

„ДАЛИ АРСЕНАЛ Е ИМУН КОН ТРОФЕИ?“ „КАДЕ ЈА ГУБИМЕ БИТКАТА СО КОНКУРЕНТИТЕ?“ - КОМПЛЕТНА СТАТИСТИКА ЗА СЕЗОНАТА 2009/10

Прво, да ви посакам добредојдовте на мојот нов блог, кој ќе биде отворен за сите Вас. Секоја недела ќе има по еден нов блог кој ќе го опфаќа се она што се случува во Арсенал. За почеток ќе почнеме од онаа болна точка за нас, веќе 5 години...Трофеите...Комплетната анализа за сезоната 2009/10 и тоа каде ја губевме битката со конкурентите, следува, во продолжение. Сите коментари, забелешки, пофалби, критики и предлози се добредојдени.

Арсенал оваа сезона ја започна фантастично. Секој би посакал победа од 6:1 на Гудисон Парк. Половина тим се запиша во листата на стрелци и тоа беше одлична увертира за квалификацискиот натпревар од Лигата на Шампионите против Селтик кој Арсенал го доби со 2:0 со автогол и голот на Галас. Но, вистинската потврда за 6-те парчиња во мрежата на Хауард требаше да се докажат само две седмици покасно. Ако тука ја имаме и одличната увертира со Портсмут и победата од 4:1 на Емирати следуваше, токму тоа и на кое помислувате. Манчестер Јунајтед и „Олд Трафорд“. Старите познаници на мегдан. Сер Алекс и Венгер веќе немаат фудбалски тајни, и реткост е дуел меѓу нив да заврши 0:0. Така беше и овој пат. Арсенал многумина не го ставаа во борба за титула, бидејќи Сити се засисли доста добро и Арсенал дури беше „избркан“ од страна на некои новинари, од големата 4-ка. Децата на Венгер требаше тоа да го демантираат. Така и беше. Арсенал поведе преку фантастичен гол на Аршавин, но подоцна една, повторно, кобна судиска грешка и пенал за Јунајтед. Руни егзекутор. Венгер направи неколку замени, и го освежи средниот ред, но потоа следуваше „разладувањето“ од Диаби. Автогол и победа за Јунајтед. Згора на се, Мајк Дин го избрка Венгер на трибините кој ја забавуваше публиката на Олд Трафорд. Причина? Шуткање на шише по оправдано поништениот гол на Ван Перси, поради офсајд. Разочарани навивачи, играчи и тренер. Подобри на терен, но полоши во резултат. Тоа е суровоста на фудбалот.

Но, се веќе требаше да се заборави, бидејќи Арсенал за 7 дена патуваше кај „Граѓаните“, на Сити Граунд. Единстевно добро од овој меч е голот на Росицки, кој после 22 месеца се врати на терен и постигна гол. Арсенал овој меч го изгуби со 4:2, но уште еден важен детал е прославувањето на голот на Адебајор, кој со доста цинизам замина кај навивачите на Арсенал да го слави погодокот. Да потсетам, претрча 70 метри за да го направи тоа. И да, и Туре се радуваше на голот, кој заедно со Адебајор направија трансфер во друг англиски тим, поради големата „љубов“ која ја чувствуваа и ја чувствуваат сеуште. Ха, смешки... Одличната форма на Ван Перси само успеа да го одложи овој пораз кој во 60та минута израмни на 1:1... Арсенал се врати од Манчестер без ниеден бод и средина на табела, во тоа време. Шанса за поправен имаше против Виган и тоа искористена одлично. 4:0. Новакот од Ајакс, одличен во одбрана, но и фантастичен во напад. 2 гола за Вермален, Ебуе и капитенот, Фабрегас. Во 7-то коло следуваше гостување на „Кревен Котиџ“ кај Фулам. Тврд меч, каков и што се очекуваше. Но, имавме и имаме фантастичен напагач. Погодувате, нели ? Робин Ван Перси, го реши мечот. Нови три бода и место погоре. Потоа следуваше домашен дуел против Блекбурн и победа од 6:2, верувале или не. Тоа го направи тимот на Венгер, да бидат со најдобар напад и со неверојатен просек со нешто над 3 гола по натпревар. Така и продолжи. Арсенал одеше нагоре. Иако е рано, но после 8-то коло оптимизмот се врати на Емирати, заедно со препознатливата насмевка на Арсен Венгер. Сите беа среќни.

Така требаше и да продолжи. На гости дојде Бирмингем, кој успеа да издржи едно полувреме, но Ван Перси, Диаби и Аршавин, ги вратија работите на свое место. Арсенал одеше нагоре, одеше кон атак на титула. За тоа да се потврди требаше победа против Вест Хем. Така и тргна, но... После 2:0, Вест Хем се врати и мечот заврши 2:2. Момците на Венгер не подлегнаја на притисокот и во истата таа недела го совладаа Ливерпул во Карлинг Купот, со головите на Мерида и Бендтнер. Но последниот месец од октомври, донесе омраза. На „Емирати“ дојде Тотенхем. Лутиот ривал од соседството. Тимот на Хари Реднап, беше на три бода зад нас, но Венгер покажа кој е кој во овој дел од Лондон. Ван Перси со два и Фабрегас со еден гол, го донесоа Арсенал на веќе 3то место, зад Јунајтед и Челзи. Во Лондон, на „Стемфорд Бриџ“ се играше дербито на Челзи и Манчестер Јунајтед, па евентуален пораз на Јунајтед или нерешен резултат, го носеше тимот на Венгер место погоре. Така и бидна. Јунајед загуби, Арсенал победи кај Волвс. После 12 кола Арсенал беше втор со 5 бода помалку зад лидерот Челзи, но и натпревар помалку за нас. Она кое што ја попречуваше славата и среќата, беше информацијата од Холандија која викаше дека Робин Ван Перси, доживеал повреда, но сеуште не се знаело колку ке биде аут. После медицинските прегледи во Арсенал, констатирано е повреда која ќе го одалечи Робин најмалку 4 месеци од терените. Шок. Неверување. 7-те гола во 12 кола даваја шанса дека конечно имаме нов Анри. Но, повторно фудбалот е суров. Арсенал мораше да продолжи напред. Така и беше.

Кога сите веќе не сфатија онака како што треба, сериозно и со респект, дојде неочекуван пораз од Сандерленд. Стив Брус не крие дека победите против Арсенал му се најслатки, знаејќи дека тој е една од иконите на Манчестер Јунајтед. Арсенал го доживеа 3-от пораз, и како така, мораше да влезе во првиот мега дерби дуел на домашен терен. Од не толку далеку, дојде Челзи. Водечкиот. Дрогба, Лампард и другарите најавија дека се расположени за игра. Бендтнер го замени Ван Перси, исто како и на предходниот дуел, но разликата во класи е очигледна меѓу овие двајца. Фијаско на Арсенал. Нашата „ноќна мора“ повторно напаѓа. Дрогба повторно дава голови, од секаде, од игра, од слободни удари....Од секаде... Алмуниа повторно на напад на новинарите. „Дали Арсенал ќе најде замена за Дејвид Симан, па и за Леман, кој имаше супер сезона во Арсенал?“ - осамна на насловната на Тајмс. „Момците на Венгер не се достојни да бида шампиони“ - „пукаше“ Пипл. „Венгер никогаш нема да биде сменет, но дали треба да се запраша нешто?!“ - СНН. Но, Венгер знаеше како треба, и продолжи напред. Ако на ова се додаде и пораз од Сити во Карлинг Купот, тогаш оваа недела треба да замине во заборав, уште одма. Но, тука беа првите знаци дека Арсенал не е зрел да освои титула. Арсенал после двата порази во Премиер Лига имаше, 11 бода негатива зад водечкиот Челзи. Но... 15-то коло, Арсенал – Стоук 2:0. Неколку замени и Аршавин и Ремзи, доцна, победија за Арсенал. На средина, од сезоната, во 16-то коло, на 12.12. 2009, Арсенал замина на „Енфилд“ кај Ливерпул. Многумина веќе не отпишаја, но тоа нас ни одговараше. Арсенал се врати од негативата по првиот дел и повторно преку „ноќната мора“ на Коп Трибината, Аршавин, погоди за победа. Предходно Џонсон си постигна автогол, карактеристика која го красеше во Портсмут и Челзи. Аршавин, во 2 меча на Енфилд веќе има 5 гола. Аршавин го држеше Арсенал на едно високо ниво. Победата им даде крилја ( не Ред Бул)... Фактот дека Челзи губеше бодови, позитивно влијаеше на Арсенал.

Згуснат распоред и Боксинг Деј. Токму тоа се случува во ¾ од Премиер Лигата. Во 17-то коло Арсенал замина на гости кај Барнли, предводен од Овен Којл, иначе легендата на Болтон. Ако се знае дека тука губеа бодови Јунајтед, Ливерпул, тоа требаше да биде предизвик за Арсенал. Но, Арсенал не остана покусо. Венгер се нервираше, но Никлас, промашуваше. 1:1 – Фабрегас е месијата. Домашниот дуел против Хул не претставуваше проблем, оваа година. Денилсон, Едуардо и Диаби носеа бодови на „Емирати“. Во наредното коло на гости дојде Вила, која беше доста „проблематичен“ тим. Така и се покажа. На терен, Арсенал доста се мачеше, но во средината на 2-то полувреме влезе Фабрегас и ја реши судбината на Вила. Недоволно залечен, влезе даде 2 гола и излезе, откако ја обнови повредата. Повторно проблеми за Венгер. Ако порано бевме доволни „среќни“ и нашите главни ѕвезди не се повредуваат толку често, тогаш последните години, се наплаќаат долговите. Фабрегас ќе одмара 1 месец, и се чинеше дека Арсенал не може без него. Но Арсенал не е Аренал ако не не демантира, дека поединец не може да го прави Арсенал. Победата од 4:1 на „Фратон Парк“ кај Портсмут и добрата форма на Едуардо, Насри, Ремзи во тој период, направија да не се чувствува повредата на Фабрегас и веќе подолго повредениот Ван Перси. Сонг царуваше на средината и тој го прослави неговиот прв гол. Арсенал после 20-то коло се наоѓаше на 3-то место, зад Челзи и Јунајтед, со негатива од 4 бода, но и натпревар помалку во однос на конкурентите. И да, Арсенал е повторно назад во игра за титула, без половина тим. Арсенал играше и даваше голови. Имаше најдобар напад со 51 гол, до сега и со можеби не толку добра одбрана, ако се знае дека Галас го мачеа повреди. Новакот од Ајакс се покажа како фантастично засилување. Но, не можеше сам.

Кога, Арсенал го победија Евертон со 6:1 на гостински терен, дојде време за подобрување на гол разлика со уште една 6-ка. Но...Имаме повторно едно „Но“...Веројатно преголемата самодоверба и преголемото потценување на Евертон резултираја со губење на уште бодови. Арсенал, беше на прагот на пораз. Губеше со 2:1, но се играше 94 минута. Судијата дозволи последен напад на Арсенал. Десно е Росицки, кој упатува топовски удар за 2:2. Арсенал се спаси од пораз. Но, за пристапот кон играта, немаше да биде незаслужено доколку изгубеше. За прв пат, ми е жал, што Арсенал не изгуби. Само така, ќе се научеа дека противник, кој и да е, не се потценува. Тоа го прават младите сили, кои во мозокот предвреме си имаја 3 бода во главата. Ако се знае дека, ден предходно Челзи изигра 1:1 со Хал, а Јунајтед 1:1 со Бирмингем, тоа докажува дека проблемот баш е во младоста. Со победа, Арсенал ќе беше прв, и нашите младинци, веќе се гледаја како лидери. Секоја чест за Евертон, кој не дојде да ни ги дај бодовите на тацна. Се играше машки. Но и вака е добро, ја научија лекцијата. Следуваше победа против Болтон, на гости со 2:0 и за 3 дена се играше заостанатиот дуел од 2-то коло, повторно со Болтон, но на „Емирати“. Кога пред 2 реченици кажав дека ја научија лекцијата, тука и ми потврдија. Болтон имаше предност од 2:0, после 35 минути, но Росицки, Фабрегас, Вермален и Аршавин, покажаја дека Арсенал може. Враќањето на Фабрегас не можеше да биде во подобар момент. Арсенал макар на 2 дена, застана на чело на табелата. Какво чувство! Еротика! 2 дена шетав во дрес од Арсенал, по кафичи и ноќни клубови. Немам зборови ! Само требаше да се одржиме таму. Ништо повеќе. Но, менталната слабост повторно дојде на дело. 0:0 против Вила, на „Вила Парк“ и не е така лош резултат, знаејќи дека го победија Челзи тука и Јунајтед гости. Но, кога сме кај Јунајтед тука ке останиме. 24-то коло, „Емирати“ Арсенал – Манчестер Јунајтед. Спектакал ! Фантастична атмосфера ! Поздрав на Венгер и Сер Алекс ! И...Толку ! Тука сакам да прекинам....

25-то коло, „Стемфорд Бриџ“ Челзи – Арсенал. Повторни сум „прекинат“ ! Разочаран сум ! Не сакав да гледам ! Ако тие две недели на почетокот беа најлоши, тогаш овие се уште полоши, бидејќи беше крај на сезона ! Јас, предмет на исмејување од друштвото, кое погодувате за кој навива ! Јас, повторно со дресот на мене, но овој пат, со иронична насмевка на мене, и со благ потсмев од случајните минувачи ! Тоа мене не ми пречи. Посакав сето тоа да прекине, и така беше. 3 дена подоцна, Арсенал се враќаше. Порази на Челзи и Јунајтед, и победа на Арсенал против Ливерпул. Диаби е славеникот. Се редеа победи, против Сандерленд и Стоук. Но, секоја победа би ја сменил, само за да не се случеше она што се случи во 28-то коло. Стоук – Арсенал. Таман врзавме 2 победи и ми се врати филмот од Бирмингем и Едуардо пред 2 години. Уфффф...Знаев...Ремзи доживува страшна повреда, хорор...Дечкото кој го повреди, во солзи....Знаев дека е нешто лошо, прелошо..Така и беше... „Ремзи, една година надвор !“ - излезе на Тајмс. „Дали ова момче ќе заигра фудбал, повторно“ ?! - Дајали Стар. И таман кога не се надевав на ништо, оп...пенал...Фабрегас и победа...Вермален ја потврди во 94 минута...Почуствував нешто, специјално. Дали ова можи да биди мотив плус ?! Дали е можно, да ја освојат за Ремзи ? Дали ? Повратникот кај нас Сол Кембел, ги собра на теренот како вистински предводник на младите и им рече дека ќе одат до крај со сите сили. Барем го одржа зборот. Му благодарам на Сол за се што направи за Арсенал. Тој е вистинска легенда, а не „играчите“ како Туре и Адебајор, кои, за жал, играат фудбал за пари. Кога играч како Сол ке одбие богата Катарска понуда и ќе се врати за да му помогни на тимот, за кој играл, за кој дошол од најлутиот ривал е тогаш, таквите играчи ќе го имаат статусот на легенда кај нас. За жал, Туре и Адебајор, никогаш. Но не вреди да ја трошам тастатурата од мојот „Павилијон“ нив, нели ? После 28-то коло Арсенал е тука. Да да, сигурно се прашувате како, кога, зошто, но Арсенал држи чекор. Челзи има 61 бод, Јунајтед 60 бода, Арсенал 58 бода...

Следуваше победа против „должникот“ Барнли од 3:1 со голови на Фабрегас, Аршавин и Волкот, кој конечно се враќа од повредата, во вистински момент, со гол. Во наредното коло, иако се чинеше дека ќе ги снајди иста судбина како и Челзи, Бендтнер со гол во 93 минута им носи значајна победа од 2:1 на Арсенал. Да, Дами и Господа, Бендтнер не одржа во живот, барем уште малку. На следниот натпревар лесна победа против Вест Хем и веќе шест победи со ред за Арсенал и плус онаа против Порто во Лигата на Шампионите, значи седум. Но, на „Сент Ендрујс“ немаме добри спомени и не сакам да се постетувам на последниот наш меч тука. Она само кое ќе го кажам е дека со доцен гол за Бирмингем, ние се оддалечувавме од титулата. Ова е првиот чекор, од тоа губење на титулата...

Се играше 33-то коло, Арсенал победи против Волвс, со доцен гол на Бендтнер, Јунајтед изигра нерешено, а Челзи победи и се врати на врвот. Табелата изгледаше вака : Челзи 74 бода, Јунајтед 72 бода, Арсенал 71 бод. Но тука се се поремети. Лео Меси ги зашемети главите на Арсенал и дуелот со Тотенхем дојде во најлош момент. Пораз, и да оддалечување т.с немање шанси за титула. Ова беше мечот кој ни ја одзеде титулата. Зошто ? Затоа што во наредното коло, и Челзи изгуби, а ние со победа против Тотенхем и Виган, која релано ќе ја имавме, ќе бевме први на табелата и до крај игравме само со просечни тимови. Сити, Блекбурн и Фулам. Но тоа е тоа....Алмуниа направи кардинална грешка, која никој не можеше да ја исправи. На почетокот на 2-то полувреме, завршија нашите надежи за победа на овој меч. Ние до крај, успеавме да изиграме нерешено со Сити и да изгубиме од Блекбурн, но убеден сум дека ако победевме против Тотенхем, ќе ја имавме титулата во раце. Поразот од Виган е само наивен, и резултат на опуштање заради големата предност на Челзи. Челзи победи се до крај, но прашање е ако и Арсенал го направеше тоа. Но не го направи, и одиме напред. Она што е важно, според мене губењето на титулата е во првата етапа против Бирмингем, и втора етапа против Тотенхем. Тие клучни бодови, не оставија уште една сезона во очај.

На крајот, завршивме 3-ти иако теоретски требаше да стравуваме и за тоа од Тотенхем. На крајот беше вака: Челзи со 86 бода, Јунајтед со 85 бода, Арсенал со 75 бода и Тотенхем со 70 бода. Сити, Вила и Ливерпул се оние кои ќе играат во Лига Европа. Дрогба заврши на првото место на стрелци со 29 гола, Руни втор со 26 гола и Бент од Сандерленд со 24 гола. Се на се, уште една лоша сезона, за нас. Она кое можам да го заклучам е дека повредите и пред се неискуството се она кое ни пречеше. Венгер оваа сезона ќе има една година постари играчи, кои ќе ги надополни со уште некој трансфер. Шамак е веќе во Лондон, се чека потпис на дефанзивецот од Лориент и веројатно на еден голман, можеби Марк Шварцер. Џо Кол, може да биде уште трансферна сага, слична како онаа на Ешли Кол.

Она кое многумина ќе бидат изненадени за наредниот блог, знаејќи ме мене како подржувач на Венгер, каков и што ќе бидам доживотен. Но, на барање на неутралци и на наши фанови, еве го и тоа:

Нареден блог: (11.08.2010) „Дали Арсен Венгер заборави да освојува трофеи?“ „ Кога Венгер ќе го најде спојот од пред 5-6 генерации ? “ „Дали Венгер ќе успее од оваа генерација да направи нови „Непобедливи“ ?

Комплетна анализа на работата на Венгер, траснферите, тимот и навивачите.